Αναζητώ, αναζητώ, αναζητώ, από τότε που θυμάμαι και ελπίζω να συνεχίσω έτσι μέχρι να πεθάνω.
triantageo@gmail.com

Προβολή πλήρους προφίλ.

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Οδηγίες χειραγώγησης Λαού για εφαρμογή σκληρής λιτότητας



Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσιεύει στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, CAHIERS DE POLITIQUE ÉCONOMIQUE (στα Γαλλικά), ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο «Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών» (στα Αγγλικά). Πρόκειται ουσιαστικά, όπως αναφέρεται εξάλλου, για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορέσει μια κυβέρνηση να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου. Όπως θα διαπιστώσετε, πέρα από το ότι ο κυνισμός των νέων Μακιαβέλι συναγωνίζεται την επιστημοσύνη τους, αυτά που ζούμε σήμερα εδώ δεν προέκυψαν στην τύχη. Κι αν το γνωρίζουμε ήδη, οπωσδήποτε έχει άλλη βαρύτητα να το ακούμε, απερίφραστα ομολογημένο, από τα πλέον αρμόδια στόματα.

Ακολουθεί το άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον που διάβαζαν οι εθνικοί πολιτικοί star μας.

«Οι πολιτικές οικονομικής σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών μπορεί να προκαλέσουν κοινωνικές ταραχές, ακόμα και να θέσουν σε κίνδυνο την ομαλότητα των χωρών. Στο παρόν Τετράδιο οικονομικής πολιτικής αναλύονται οι πολιτικές συνέπειες αυτών των προγραμμάτων. Όπως προέκυψε από τη συστηματική μελέτη πέντε χωρών και δυο σημαντικών αντιπροσωπευτικών δειγμάτων στη λατινική Αμερική και την Αφρική, το πολιτικό κόστος σε απεργίες, διαδηλώσεις και εξεγέρσεις διαφέρει ανάλογα με τα μέτρα που ελήφθησαν. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η επείγουσα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, κρίθηκε ότι μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με την αποκατάσταση των μακρο-οικονομικών ισορροπιών. Έτσι, οι διαρθρωτικές αναπροσαρμογές περιορίστηκαν σ’ ένα πρόγραμμα σταθερότητας με μοναδικό κριτήριο την ταχύτερη δυνατή μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Πολύ  σύντομα όμως συνειδητοποιήσαμε πως η σταθεροποίηση δεν είναι αυτοσκοπός. […]

Πράγματι, όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών. Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […]
Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […]

[2] Ως εργαλείο, το κράτος χρησιμοποιεί την καταστολή
Ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι, σύμφωνα με στατιστικές που στηρίζονται στη μελέτη δεκάδων χωρών επί μια δεκαετία, το πολιτικό κόστος διαφοροποιείται ανάλογα με τα μέτρα. Πρόκεται για ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα, διότι σημαίνει πως μπορεί μέσα από τη μελέτη των μέτρων και των αντιδράσεων να εκπονηθεί ένα βέλτιστο πολιτικό πρόγραμμα, δηλαδή ένα πρόγραμμα που θα ελαχιστοποιεί τους κινδύνους. […]

Τα μέτρα που προκαλούν τις περισσότερες διαδηλώσεις, είναι εκείνα που πλήττουν ολόκληρο τον πληθυσμό και έχουν σαν αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών, οτιδήποτε κι αν την προκαλεί (περικοπές επιδομάτων, αύξηση των έμμεσων φόρων ή υποτίμηση). Έτσι, στη Ζάμπια ο διπλασιασμός της τιμής του αλευριού και του καλαμποκιού το Δεκέμβριο του 1984, εξαιτίας της περικοπής επιδομάτων, προκάλεσε κύμα ταραχών η καταστολή των οποίων καταμέτρησε 15 νεκρούς. Παρόμοια, όταν το 1988 η κυβέρνηση της Νιγηρίας αύξησε την τιμή του πετρελαίου, το οποίο αγόραζαν κυρίως τα φτωχά νοικοκυριά, είχαμε ταραχές με 6 νεκρούς διαδηλωτές. […]

Άλλα μέτρα όμως, όπως οι περικοπές των δημόσιων επενδύσεων, ή των λειτουργικών εξόδων (εκτός των μισθών), δεν προκαλούν σοβαρή αναταραχή. […] Οι περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις πλήττουν κυρίως τον τομέα της οικοδομής, που μαστίζεται τότε από πτωχεύσεις και απολύσεις.
Όμως αυτός ο τομέας αποτελείται κυρίως από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που δεν έχουν μεγάλο πολιτικό βάρος. […] Από την άλλη, οι περικοπές στα λειτουργικά έξοδα του κράτους πλήττουν τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά οι κυβερνήσεις μπορούν να πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους αν κινηθούν ευέλικτα παρουσιάζοντας, με τη βοήθεια του Τύπου, αυτά τα μέτρα σαν μέτρα ισονομίας με το επιχείρημα, ότι εφόσον ζητούνται θυσίες από όλο το λαό, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνεται ν’ αποτελούν εξαίρεση.
[…]

Το βέβαιο είναι ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα σταθερότητας ενάντια στη θέληση ολόκληρης της κοινής γνώμης. Ένα πρόγραμμα που θα έπληττε εξίσου όλες τις κοινωνικές ομάδες, αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί από ένα πρόγραμμα που κάνει διακρίσεις σε βάρος κάποιων κοινωνικών ομάδων ευνοώντας ορισμένες άλλες. Πρέπει λοιπόν η αρμόδια κυβέρνηση να φροντίσει ώστε να πάρει με το μέρος της ένα μέρος του κόσμου, στην ανάγκη φορτώνοντας δυσανάλογα και με πολύ βαριά μέτρα ορισμένες κοινωνικές ομάδες. […]

Η απελευθέρωση των εισαγωγών και το άνοιγμα των επαγγελμάτων − ένα μέτρο στο οποίο επιμένει πάντοτε η Παγκόσμια Τράπεζα – προκαλεί αντίθετες αντιδράσεις, από τις οποίες η κυβέρνηση μπορεί να επωφεληθεί. […] Μπορεί για παράδειγμα να καταργήσει τους δασμούς σε πρώτες ύλες που αγοράζουν όλες οι επιχειρήσεις, ή σε βασικά προϊόντα που δύσκολα μπορούν να προμηθευτούν οι μικρές επιχειρήσεις. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να δημιουργήσει γρήγορα συμμάχους, που θα στηρίξουν την πολιτική της απελευθέρωσης και του ανοίγματος. […]

Η κυβέρνηση που καλείται να εφαρμόσει αναδιαρθρωτικά προγάμματα, είναι υποχρεωμένη να πάρει αντιλαϊκά μέτρα. […] Καλώντας σε βοήθεια το ΔΝΤ, μπορεί να επωφεληθεί και σε πολιτικό επίπεδο γιατί θα μπορεί να απαντάει σε όσους αντιδρούν, ότι
τα μέτρα προβλέπονται από τη συμφωνία που επέβαλε το ΔΝΤ και είναι υποχρεωμένη να τα πάρει θέλοντας και μη
. […]

Καλό είναι τα μέτρα να λαμβάνονται πριν ξεσπάσει κρίση. Υπάρχουν όμως τρόποι αντιμετώπισης του πολιτικού κόστους ακόμη κι αν τα μέτρα λαμβάνονται αφού ξεσπάσει η κρίση. […]
Εάν η κυβέρνηση εκλεγεί λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, έχει μπροστά της μια μικρή χρονική περίοδο (4 με 6 μήνες) κατά την οποία η κοινή γνώμη εξακολουθεί να την στηρίζει και κατά την οποία μπορεί να ρίχνει την ευθύνη για τα αντιλαϊκά μέτρα στους προκατόχους της. Σε αυτό το διάστημα, οι συντεχνίες χάνουν προσωρινά τη δύναμή τους και τότε η κυβέρνηση πρέπει να σπεύσει να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους.
Έπειτα από αυτή την περίοδο χάριτος τα πράγματα δυσκολεύουν τρομερά. Η νέα κυβέρνηση θεωρείται ολοένα και περισσότερο μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση κι έτσι αναγκάζεται ν’ αναλάβει αυτή το σύνολο του πολιτικού κόστους της αναδιάρθωσης. […]

Από την πρώτη λοιπόν στιγμή που θ’ ανέβει στην εξουσία,
πρέπει να σταματήσει την αισιόδοξη ρητορική και να επιμείνει, ακόμα και υπερβάλλοντας, για τη σοβαρότητα των οικονομικών ανισορροπιών,
να υπογραμμίζει τις ευθύνες των προκατόχων της και το ρόλο εξωγενών δυσμενών παραγόντων. […]

Από τους κινδύνους που θα παρουσιαστούν, αυτός των απεργιών είναι ο μικρότερος. Οι απεργίες κινητοποιούν κατά βάση τους μισθωτούς του μοντέρνου τομέα και όχι τις πιο φτωχές κοινωνικές τάξεις. Με τις κατάλληλες παραχωρήσεις, η κυβέρνηση μπορεί να τις τελειώσει.[…]
Παρολαυτά οι απεργίες μπορεί να ευνοήσουν το ξέσπασμα διαδηλώσεων. Ειδικά οι απεργίες των εκπαιδευτικών, αν και καθεαυτές δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κυβερνήσεις, γίνονται έμμεσα επικίνδυνες επειδή απελευθερώνουν μια ανεξέλεγκτη μάζα μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, η οποία μπορεί να κατέβει σε διαδηλώσεις και σε αυτή την περίπτωση η καταστολή μπορεί εύκολα να έχει δραματικές συνέπειες.

[…] Οι περικοπές στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ένα από τα κυριότερα μέτρα των προγραμμάτων σταθεροποίησης, δεν είναι τόσο επικίνδυνες πολιτικά όσο η άνοδος των τιμών στα είδη κατανάλωσης. Προκαλούν απεργίες μάλλον παρά διαδηλώσεις, πλήττουν περισσότερο τις μεσαίες τάξεις παρά τα φτωχότερα στρώματα και σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση μπορεί να αποτανθεί στον πραγματισμό των δημοσίων υπαλλήλων. Μπορεί για παράδειγμα να τους εξηγήσει, ότι εφόσον το ΔΝΤ επιβάλλει περικοπές κατά 20% στο δημόσιο, το μόνο που απομένει είναι είτε να μειωθούν οι μισθοί, είτε να γίνουν απολύσεις, και η ίδια προτιμάει να κάνει το πρώτο προς όφελος του συνόλου των υπαλλήλων. Η εμπειρία μας από τις περισσότερες αφρικανικές κυβερνήσεις δείχνει, πως αυτό το επιχείρημα εισακούγεται. […]

Μια από τις βασικές περικοπές αφορά στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και των πανεπιστημίων. Είναι πολύ προτιμότερη επιλογή από μια δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών και των σπουδαστών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια στο ενδεχόμενο να αποκλειστούν τα παιδιά τους από την εκπαίδευση. Δεν θα αντιδράσουν όμως σε μια σταδιακή υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Έτσι σιγά-σιγά θα δεχτούν να πληρώνουν κάποιο ποσόν για να σπουδάζουν τα παιδιά, ή να περικοπεί κάποια εκπαιδευτική δραστηριότητα.
Αυτή η υποβάθμιση όμως πρέπει να γίνει βήμα προς βήμα, σε ένα σχολείο αρχικά και όχι στο γειτονικό σχολείο, ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη αντίδραση του πληθυσμού. […]

Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο πολιτικά από τη λήψη συνολικών μέτρων για την αντιμετώπιση ενός μακρο-οικονομικού προβλήματος. Αν λοιπόν θέλουμε να μειώσουμε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πρέπει να τους μειώσουμε πρώτα σε έναν ορισμένο τομέα, να ψαλλιδίσουμε την ονομαστική αξία τους σε έναν άλλο κι ακόμα και ν’ αυξήσουμε τους μισθούς σε κάποιον τομέα που είναι κρίσιμος από πολιτική άποψη. Το ίδιο και με τα επιδόματα. Δεν τα κόβουμε όλα μαζί. Πρέπει να φροντίζουμε απεριόριστα τις λεπτομέρειες: αν π.χ. τα φτωχά νοικοκυριά καταναλώνουν μόνο τη ζάχαρη σε μορφή σκόνης, μπορούμε ν’ αυξήσουμε την τιμή της ζάχαρης σε κύβους. […]

Σημαντικό είναι το συμπέρασμα που λέει, ότι μια κυβέρνηση αποτυχαίνει για δυο λόγους: είτε επειδή εμπιστεύεται την υλοποίηση του προγράμματος σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών σε τεχνοκράτες, που παραμελούν το πολιτικό κόστος∙ είτε επειδή την εμπιστεύεται αποκλειστικά στους αρμόδιους πολιτικούς, που ενδιαφέρονται για το στενό πολιτικό κόστος. […]

Για να έχει μια κυβέρνηση το περιθώριο ώστε να κάνει τους πολιτικούς ελιγμούς που απαιτεί ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, πρέπει να στηρίζεται από ένα ή δυο μεγάλα κόμματα και όχι από μια συμμαχία μικρών κομμάτων. Γι’ αυτό χρειάζεται ένα κατάλληλο εκλογικό σύστημα, με πολλές μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Άλλα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας είναι αυτά που νομοθετηθούν προσωρινές ειδικές εξουσίες, ή
τον εκ των υστέρων έλεγχο από τη δικαστική εξουσία ώστε να μην μπορούν οι δικαστές να ελέγχουν εκ των προτέρων την εφαρμογή ενός προγράμματος. Το δημοψήφισμα είναι ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια μιας κυβέρνησης όταν έχει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μπορεί να καταφεύγει σε δημοψήφισμα, ώστε να εγκριθεί ένα συγκεκριμένο μέτρο της και να θέσει εκτός μάχης μια συμμαχία αντιφρονούντων. Επιπλέον, όταν κάποια μέτρα προκαλέσουν ένα αυξανόμενο κύμα ταραχών και καταστολής, τότε η προκήρυξη δημοψηφίσματος μπορεί να ηρεμήσει το πολιτικό παιχνίδι και να βοηθήσει στην αποκατάσταση της τάξης αποφορτίζοντας την πίεση των διαδηλωτών.
[…]

Εξίσου βοηθάει το μοίρασμα των ρόλων μεταξύ των διεθνών οργανισμών − οι οποίοι αναλαμβάνουν το ρόλο να υπενθυμίζουν τις σκληρές υποχρεώσεις του προγράμματος αναδιάρθρωσης − και μιας σειράς χωρών, που θα παίζουν το ρόλο χορηγών και θα παρέχουν κάποια βοήθεια όταν ορισμένα πολύ σκληρά μέτρα γίνονται πολύ επικίνδυνα.[…]»


Λοιπόν, επειδή όπως φαίνεται μας χειρίζονται ως πιόνια, ένας είναι ο τρόπος που μπορούμε να προχωρήσουμε: να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο που μας λένε οι πολιτικοί της Τρόϊκας Εσωτερικού και να πιστέψουμε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που μας λένε τα δικά τους  ΜΜΕ.

Να αλλάξουμε οριστικά την πορεία που έχουν προδιαγράψει εσωτερικοί προδότες με τη βοήθεια Διεθνών Οργανισμών και Χωρών!


Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Μπάμπη Ευστρατίου, Πρόεδρο του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ Ξάνθης, που μου παραχώρησε το παρόν κείμενο

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

«Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ»


Μπαίνουμε πλέον στην τελική ευθεία. Τα ψέματα τελείωσαν και ανάλογα με τη στάση μας θα κριθεί το Αύριο!

Θέλουμε ένα αύριο όπου θα πεινάμε, θα ψοφάμε από το κρύο, από την έλλειψη φαρμάκων ή υπηρεσιών υγείας, ενώ θα υπάρχουν 2.000.000 άνεργοι και τα παιδιά μας δεν θα έχουν κανένα μέλλον παρά να μεταναστεύσουν;

Τότε ας κάτσουμε στα αυγά μας και ας περιμένουμε την καταστροφή! Τότε θα έχει δίκιο ο κάθε Σόϊμπλε που λέει ότι «Μια μικρή μειοψηφία αντιδρά μόνο. Η μεγάλη πλειοψηφία στηρίζει τα μέτρα».
Αν δεν θέλουμε να μας οδηγήσουν σ’ αυτό το ζοφερό αύριο, έχουμε μόνο μία επιλογή:
Ενωμένοι να αντισταθούμε, να παλέψουμε, να ανατρέψουμε αυτά τα μέτρα που θα είναι η οριστική ταφόπλακά μας!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΔΕΔΥ-ΓΕΣΕΕ

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΗ

 

«Ή  ΤΑΝ  Ή  ΕΠΙ  ΤΑΣ»

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Κάλεσμα για την Απεργία: Οι Μάσκες έπεσαν


Πλέον οι μάσκες έπεσαν:

1ον Τρομοκράτησαν τον ελληνικό λαό και του είπαν γελοία ψέματα (περί επαναδιαπραγμαύτεσης) για να του υποκλέψουν την ψήφο! 
 
2ον Εξυπηρετούν ξεκάθαρα τα συμφέροντα των ισχυρών και των εχόντων και όχι του ελληνικού λαού!

Χρέωσαν το λαό για να ξεχρεώσουν τις τράπεζες των Ευρωπαίων «σωτήρων» μας! Με στοιχεία του Υπ. Οικονομικών οι ξένες τράπεζες το 2009 κατείχαν 146 δις σε ελληνικά ομόλογα και λίγους μήνες μετά το 1ο μνημόνιο κατείχαν μόλις 46 δις! Ξεφορτώθηκαν στις πλάτες του ελληνικού λαού 100 δις, όσα δηλ. ήταν τα λεφτά που μας έδωσαν!

Που είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, που είναι η πάταξη των καρτέλ, που είναι αυτοί που κέρδιζαν τόσα χρόνια εις βάρος του λαού και φυγάδευσαν δις στο εξωτερικό; Πουθενά !

Αποφάσισαν λοιπόν να μας φορτώσουν για άλλη μια φορά τα βάρη, με απολύσεις, περικοπές μισθών, συντάξεων, δαπανών υγείας, παιδείας, κοινωνικού κράτους!

3ον Θέλουν να μας κάνουμε να αισθανόμαστε συνένοχοι!

Όμως εμείς είμαστε οι ασυνεπείς, οι τεμπέληδες, οι χαραμοφάηδες ή το σάπιο σύστημα που μας οδήγησε ως εδώ; Η απάντηση δίνεται με μια ερώτηση: Πως λοιπόν όταν οι ίδιοι πολίτες βγαίνουν στο εξωτερικό διαπρέπουν;

Στενοχωριόμαστε για το μαύρο μέλλον που περιμένει τα παιδιά μας, όμως αν δεχτούμε ότι είμαστε ραγιάδες, τότε εμείς θα είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι που θα καταδικάσουν το μέλλον τους!

Όλοι πλέον ζούμε με δανεικά, όμως σε κανένα δεν χρωστάμε τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας και των παιδιών μας!

Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες ότι δεν ήξερα ή δεν κατάλαβα. Ήρθε η ώρα της πράξης, ήρθε η ώρα να ξανακερδίσουμε τη ζωή μας! Ο καθένας ας αναλάβει την ευθύνη του και να κάνει το χρέος του απέναντι στον εαυτό του, στα παιδιά μας, στην Ιστορία μας!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Η πολιτική μου ομιλία στις 26-4-12

Αγαπητοί φίλοι, σύντροφοι, συμπολίτες,
Σας καλωσορίζω που ήρθατε να μοιραστούμε την αγωνία μας για το αύριο! Για το αύριο στη Χώρα μας και στην Ευρώπη! Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα μεγάλο αδιέξοδο που είναι: η ΜΗ-Ελπίδα, η ΜΗ-Προοπτική, η ΜΗ-Πίστη!

Ένα αδιέξοδο που το συζητάμε εδώ και χρόνια και το λέμε συχνά ως το «Τέλος της Μεταπολίτευσης», αλλά που μέχρι σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί. Γιατί πολύ απλά δεν γεννήθηκε ακόμη το καινούργιο και όλοι ψάχνουμε να το βρούμε.

Δυστυχώς η Χώρα μας δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να γίνει μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή Χώρα, με ισχυρούς δημοκρατικούς και διαφανείς θεσμούς, με ισχυρό κοινωνικό κράτος, μια δίκαιη κοινωνία με ίσες ευκαιρίες για όλους μια ισχυρή και ανεξάρτητη Χώρα, όπως δηλαδή ονειρευόμασταν πριν από 30 χρόνια όταν ξεκίνησε το κίνημα της «Αλλαγής».

Ένα παρασιτικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα που προϋπήρχε της Μεταπολίτευσης, κατάφερε να αιχμαλωτίσει το πολιτικό σύστημα και τελικά να επιβάλει τα συμφέροντά του εις βάρος των συμφερόντων του λαού. Βήμα-βήμα διάβρωσε όλους τους θεσμούς (δικαιοσύνη, δημόσια διοίκηση, συνδικαλισμό, Πανεπιστήμια, συνεταιρισμούς, κα) και με την βοήθεια των ξεπουλημένων ΜΜΕ οδήγησε τη Χώρα στην παρακμή και την κατάπτωση.

Το σάπιο αυτό σύστημα οδήγησε τη Χώρα στην πτώχευση και ο δικομματισμός έπαιξε την τελευταία πράξη του δράματος: Τη διεθνή διαπόμπευσή της και την υποθήκευσή της με τα γνωστά μνημόνια. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει ούτε λέξη για τις διαχρονικά εγκληματικές ευθύνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μετά από τόσα ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης, μετά από την αφαίμαξη των εισοδημάτων των εργαζομένων, μετά από τον πακτωλό των πόρων των ταμείων μας, δεν λένε ούτε κουβέντα ότι όχι απλά ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια, αλλά κάποιοι άλλοι έχουν 600 δις ευρώ στην Ελβετία, στην Κύπρο και αλλού.

Σήμερα αφού ξυπνήσαμε απότομα, έχουμε μια μοναδική ιστορική ευκαιρία και ταυτόχρονα ένα δίλημμα που κατά τη γνώμη μου είναι και το διακύβευμα των εκλογών στις 6 του Μάη:

Ή θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε ένα σάπιο καθεστώς, ένα καθεστώς απολυταρχίας, όπου η εξουσία και η λήψη των αποφάσεων να βρίσκεται στα χέρια των λίγων, των ισχυρών, των πλουσιοτέρων
ή θα ανατρέψουμε αυτό το φεουδαρχικό καθεστώς και όλοι μαζί θα δημιουργήσουμε τις δομές δημοκρατικότερων συστημάτων στα οποία ο κυρίαρχος Λαός θα λαμβάνει τις αποφάσεις.

Όλοι συζητώντας μεταξύ μας λέμε συχνά: «Μπορούμε εμείς οι Έλληνες να κάνουμε την ανατροπή, μπορούμε να ανατρέψουμε τα συμφέροντα των ισχυρών, μπορούμε να αλλάξουμε;» Για να αλλάξουμε μπορεί να χρειάζονται πολλά χρόνια. Το ξέρουμε όλοι! Όμως το πιο σημαντικό σε μια πορεία αλλαγής είναι η πρώτη στιγμή της απόφασής μας, η στιγμή της απόφασης όλων μας!

Και το όλων μας θα πουν κάποιοι μπορεί να γίνει, είναι εφικτό; Δεν υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα; Ο καθένας δεν κοιτάζει το προσωπικό του συμφέρον;

Πράγματι, σήμερα έχουμε φαινόμενα μιας διαλυμένης κοινωνίας, «Όλοι εναντίον Όλων», όπου κάθε κοινωνική ομάδα προσπαθεί να περισσώσει κάποια από τα κεκτημένα της και τελικά κανείς δεν σώζει τίποτα. Το σάπιο πολιτικό σύστημα κατάφερε να μας χωρίσει, να μας διασπάσει, να μας διαλύσει! Όμως αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα: ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ;

Εμείς ως ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ως ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, αγωνιζόμαστε με όλες τις δυνάμεις μας για να συγκροτήσουμε μια νέα λαϊκή πλειοψηφία, ένα νέο κοινωνικό κίνημα που θα αλλάξει την πορεία της Χώρας κάνοντας κυρίαρχο τον ελληνικό Λαό. Εμείς πιστεύουμε σ’ αυτά που μας ενώνουν:
-Στις κοινές μας αξίες του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης, της ισότητας και της αλληλεγγύης
-Στους αστείρευτους αγώνες των προηγούμενων γενιών
-Στους πνευματικούς μας ανθρώπους, στην πολιτιστική μας κληρονομιά που έχει φωτίσει όλη την ανθρωπότητα
-Στην πανέμορφη Χώρα μας με τους σπουδαίους ανθρώπους της που έχουν προκόψει και διαπρέψει σε όλο τον κόσμο.

Εμείς θέλουμε να ενώσουμε το Λαό, γιατί πιστεύουμε στη δύναμή του, πιστεύουμε ότι μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις. Μπορεί να πάρει τα ηνία της Χώρας στα χέρια του και να αλλάξει τη μοίρα του. Μπορεί να αλλάξει την εξαθλίωση που τον έχουν οδηγήσει!

Οι βασικοί μας άξονες είναι:
1. Άμεση απεμπλοκή από τα μνημόνια-Καταγγελία-αναδιαπραγμάτευση ώστε να εξασφαλίσουμε επαρκή χρόνο για να ανασυγκροτήσουμε τη Χώρα.
2. Να πληρώσουν οι πλούσιοι και αυτοί που δημιούργησαν την κρίση-σταδιακή ανατροπή της λιτότητας-Αναδιανομή του πλούτου
3. Προτεραιότητα οι ανάγκες της κοινωνίας
4. Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους
5. Εθνικοποποίηση/κοινωνικοποίηση των Τραπεζών
6. Μέτρα για την οικονομική ανασυγκρότηση της Χώρας για μια βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη
7. Ισχυρό κοινωνικό κράτος-Προστασία δημοσίων αγαθών
8. Δημοκρατία παντού-Λαϊκή συμμετοχή-Κοινωνικός έλεγχος-Κοινωνικός προγραμματισμός
9. Ανεξάρτητη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική

Ποιος είναι ο ρόλος της κοινωνίας μας, της κοινωνίας της Ροδόπης σε αυτήν την πορεία αναγέννησής μας; Το κύτταρο για να γίνει αυτή η αλλαγή είναι η κάθε τοπική κοινωνία που θα πρέπει με συστηματικές πολιτικές να χειραφετηθεί, να ενδυναμωθεί, να πατήσει στα πόδια της και να καθορίσει τη μοίρα της.

Το παρασιτικό σύστημα, επειδή ακριβώς στηρίζεται σε ιδιοτελείς αλληλεξαρτήσεις, έπνιγε κάθε δημιουργική προσπάθεια, κάθε δημιουργική πρωτοβουλία γιατί ένοιωθε ότι απειλούνταν από τους ανθρώπους που διψούσαν να προσφέρουν. Αυτό οδήγησε στην απαξίωση, στην αναξιοκρατία, την εξαφάνιση της κοινωνικής δράσης, της δημιουργικότητας, της καινοτομίας.

Αξιοποιούμε και επενδύουμε στο ανθρώπινο δυναμικό που είναι ο πραγματικός μας πλούτος! Εφαρμόζουμε ένα στρατηγικό σχέδιο τοπικής ανάπτυξης, προσφέροντας τα εργαλεία, τη γνώση και το επιστημονικό προσωπικό για την καλλιέργεια μέσω της παιδείας, την ενδυνάμωση, την χειραφέτηση της κοινωνίας μας ώστε εμείς οι ίδιοι να δημιουργούμε το μέλλον που εμείς έχουμε αποφασίσει. Δημιουργούμε μια νέα Συλλογική Συνείδηση!

Με ρωτάνε γιατί κατεβαίνω στις εκλογές. Απαντώ ευθέως: σε άλλες συγκυρίες με τα μαντριά, τα βολέματα και τα άλλα γνωστά παρασιτικά φαινόμενα δεν έχω καμία σχέση, και σε καμία περίπτωση δεν θα κατέβαινα με τέτοιες καταστάσεις. Κατεβαίνω σήμερα γιατί πάντα υποστήριζα και αγωνιζόμουν να πείσω τους συναδέλφους μου, τους συμπολίτες μου ότι ως λαός θα πρέπει να πάρουμε την εξουσία, να χειραφετηθούμε, να μην χειραγωγούμαστε και να αποκτήσουμε μια νέα Συλλογική Συνείδηση. Εγώ δεν έχω μηχανισμούς, αλλά έχω φίλους, συνοδοιπόρους, συναγωνιστές, συμπολίτες!

Αγαπητοί φίλοι,
Υπάρχει όραμα, υπάρχει σχέδιο, υπάρχει ελπίδα! Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε, αλλά χωρίς αυτούς που μας έφεραν εδώ! Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε αφού μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον μας!

Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ!
ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ!
ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!
ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ!
ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ!

Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου για την υποστήριξή σας! καλή αντάμωση στον αγώνα

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Ανοιχτή επιστολή – Κατάθεση ψυχής


Αγαπητοί συμπολίτες,
Στον βίο μου μιλώ, παρεμβαίνω και διεκδικώ πάντα δημόσια, ανοικτά και διάφανα και αυτό θα συνεχίσω να πράττω.

Ακριβώς πριν 2 χρόνια, τον Μάρτιο του 2010, ο κ. Πεταλωτής (κυβερνητικός εκπρόσωπος τότε), σε συγκέντρωση στην Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ, μας παρουσίασε την δύσκολη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η Χώρα, ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο και επομένως υπάρχει αναγκαιότητα να γίνουν θυσίες. Στην τοποθέτησή μου είχα πει:
«Συμφωνώ ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, όμως για να πείσουμε τον Λαό ότι θα πιάσουν τόπο οι θυσίες του, θα πρέπει να απαντήσουμε σε 2 βασικά ζητήματα:
1ον –Τι πολεμάμε; και
2ον – Τι θα γίνει μετά τον πόλεμο;
Πρώτα λοιπόν τι πολεμάμε:
Το ότι βρισκόμαστε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα είναι μύθος: είμαστε σε ένα φεουδαρχικό σύστημα με το Βασίλειο της Αθήνας και τα Τοπικά Φέουδα με τους εγκάθετους ξεπουλημένους! Αναξιοκρατία, παρασιτισμός, παρασκήνιο, σαπίλα! Αυτό είναι το σύστημά μας!
Τι είχαμε υποσχεθεί στον Λαό το 1981; Ισονομία, ισοπολιτεία, δικαιοσύνη, αξιοκρατία. Σπάστε λοιπόν τον φεουδαρχισμό, φέρτε αυτά που είχαμε υποσχεθεί και τότε ο Λαός θα πει: Εφόσον θα αλλάξει η Χώρα προς όφελός μας και προς όφελος των επόμενων γενιών αποδεχόμαστε να κάνουμε θυσίες.
Μετά λοιπόν τον πόλεμο δεν θα υπάρχουν το υφιστάμενο παρασιτικό σύστημα με τα γνωστά λαμόγια, αλλά θα υπάρχει δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοκρατία, ίσες ευκαιρίες για όλους, δηλαδή μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή Χώρα και αυτό θα είναι το «μέρισμα» του κάθε πολίτη για τις θυσίες που θα έχει συνεισφέρει».

Όταν ο Λαός βλέπει ότι πασχίζεις να αλλάξεις τη Χώρα προς όφελός του, τότε εκείνος ανταποκρίνεται γιατί τον εμπνέεις και συστρατεύεται στον κοινό σκοπό. Και έτσι όταν κερδίσεις την ουσιαστική και ειλικρινή εμπιστοσύνη του και πάρει την υπόθεση στα χέρια του, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχει αυτός ο Λαός!

Τι έκαναν αυτοί στην πράξη; Υποδαύλισαν το «όλοι εναντίον όλων» γιατί εν τέλει αυτό που τους εξυπηρετούσε ήταν να στοχοποιήσουν τους εργαζόμενους, φορτώνοντάς τους την κύρια ευθύνη για την χρεοκοπία της Χώρας (εξ ού και το «μαζί τα φάγαμε»). Έτσι προσπάθησαν να προστατεύσουν το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και ταυτόχρονα να διατηρήσουν το υφιστάμενο παρασιτικό σύστημα συμφερόντων.

Αντί να ενώσουν τον Λαό σε αυτήν την ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία, αυτοί επέλεξαν να τον διασπάσουν, να τον διαχωρίσουν, να τον διαλύσουν εγκληματώντας εις βάρος του γιατί έτσι διακυβεύουν την υπόσταση της Χώρας μας! Όλοι το ξέρουμε από την Ιστορία μας ότι όταν σε δύσκολες στιγμές ενωθήκαμε, δεν υπήρχε καμία δύναμη να μας υπερνικήσει! Ποιος θα το πίστευε όμως, ότι σ’ αυτήν τη δύσκολη στιγμή αντί να ενωθούμε θα μας δίχαζαν;
Αυτή είναι η κύρια αιτία που παρακολουθούμε όλοι «παγωμένοι» τις τραγικές εξελίξεις στη Χώρα μας, αντί ο καθένας μας να κάνει τα πάντα από το μετερίζι του για τον κοινό σκοπό, δηλ. τη σωτηρία της Ελλάδας. Όλα τα άλλα, ότι σώσανε τη Χώρα από την χρεοκοπία, από την πείνα και την εξαθλίωση είναι φθηνοί αποπροσανατολισμοί! Οι ίδιοι που κυβερνούν 40 χρόνια, είναι και αυτοί που ευθύνονται για το σημερινό κατάντημα και με περισσή υποκρισία θέλουν να μας ξεγελάσουν για άλλη μια φορά.

Μέσω του ΠΑΣΟΚ επιχειρήθηκε να εκφραστεί ένα ευρύτερο λαϊκό, ριζοσπαστικό και δημοκρατικό κίνημα για την αναγέννηση της Ελλάδας. Για την ανεξαρτησία της, την εθνική κυριαρχία της, για την θεμελίωση σύγχρονων δημοκρατικών θεσμών, για την κοινωνική και οικονομική της ανάπτυξη. Τέσσερις δεκαετίες μετά και το κίνημα όχι μόνο εκφυλίστηκε, όχι μόνο μεταλλάχθηκε, αλλά εκ του αποτελέσματος απέτυχε το όλο ιστορικό εγχείρημα αφού σήμερα διακυβεύβονται βασικά ζητήματα όπως η εθνική μας κυριαρχία και η ανεξαρτησία. Οι γνήσιοι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού ( Ν.Δ. ) εγκατέλειψαν το μισοβυθισμένο «καράβι» τον Οκτώβρη του 2009 και οι σοσιαλ-φιλελεύθεροι το βούλιαξαν! Όλοι αυτοί, που δήθεν εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να αισχύνονται για την υποθήκευση της Χώρας και των μελλοντικών γενιών και πρέπει να λογοδοτήσουν άμεσα στον ελληνικό λαό.

Πίστευα, και θα πιστεύω στη δύναμη των ανθρώπων, της κοινωνίας και των λαών που θα βασίζεται σε μια νέα παναθρώπινη συλλογική συνείδηση, στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, στην αλληλεγγύη, στην ανθρωπιά.
Διότι αν καπιταλισμός είναι να μπορείς να στοιχηματίζεις και να κερδοσκοπείς στην πτώχευση ενός λαού και τη δυστυχία των ανθρώπων, τότε νομίζω ότι αυτή η βαρβαρότητα δεν μπορεί να συνεχιστεί εάν πιστεύουμε ότι αξίζουμε να ζούμε σε ανθρώπινη κοινωνία και όχι σε μια ζούγκλα αγορών!

Γι αυτό τάσσομαι ξεκάθαρα σε έναν διαρκή αγώνα για την ανατροπή του υφιστάμενου παρασιτικού πολιτικού και κεφαλαιοκρατικού συστήματος και των προπαγανδιστικών εργαλείων τους που οδήγησαν και επιμένουν να ολοκληρώσουν την διάλυση της Χώρας μας. Το διακύβευμα είναι να ενώσουμε τον Λαό, να συγκροτήσουμε ένα νέο γνήσιο λαϊκό κίνημα που θα ξαναγεννήσει την προοπτική και την ελπίδα για μια σύγχρονη, δημοκρατική, ανεξάρτητη και ανθρώπινη Χώρα όπου ο κυρίαρχος Λαός θα ορίζει τις τύχες του! Καταθέτω την ψυχή μου για τον σκοπό αυτό, όπως εξάλλου πράττω σε όλη μου τη ζωή!

Για όλους αυτούς τους λόγους θέτω υποψηφιότητα στις ερχόμενες Βουλευτικές εκλογές με την Ενωτική Κίνηση των Κοτζιά, Κουρουμπλή, Μητρόπουλου στον συνδυασμό που συγκροτήθηκε σε συνεργασία με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τον Μανώλη Γλέζο, την Σοφία Σακοράφα και άλλες προσωπικότητες της Αριστεράς και της Οικολογίας και με ονομασία «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ».

Σύντροφοι, καλή αντάμωση στον αγώνα

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

“ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ”

Η γαλλική εφημερίδα “LIBERATION” της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου δημοσίευσε ένα σημαντικό κείμενο αντιμνημονιακής συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό και ενάντια στις ισοπεδωτικές πολιτικές που με αφετηρία την Ελλάδα προβλέπεται να επεκταθούν σε όλη την Ευρώπη. Συνυπογράφεται από κορυφαίους γάλλους στοχαστές- μεταξύ των οποίων ο Μπαντιού, ο Μπαλιμπάρ, ο Νανσύ, ο Ρανσιέρ, η Μπάρμπαρα Κασσέν, ο Μισέλ Σουριά, ο Ντιντί -Υμπερμάν,ο Ρογκοζίνσκι, κ.ά. Κινητοποιήθηκαν με πρωτοβουλία του Ελληνικού περιοδικού αληthεια που τους πρότεινε και το κείμενο για συνυπογραφή. Συνοδεύεται από ένα κάλεσμα για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής αλληλεγγύης που ήδη βρίσκει ανταπόκριση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Το κείμενο που υπέγραψαν οι Γάλλοι διανοούμενοι αναφέρει τα εξής:

“Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουν αρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.

Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο είναι να κερδηθεί χρόνος προκειμένου να σωθούν οι πιστωτές ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη χρεοκοπία. Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν να έχουν μια εργασία καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.

Προκειμένου όμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο της χρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν να εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκή κυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένο κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμή που οι βουλευτές επικύρωσαν την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που είχαν λάβει σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), μια εξουσία στερούμενη δημοκρατικής νομιμότητας υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια.

Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να δημιουργήσει έναν δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό στον οποίον θα κατατίθεται απευθείας η βοήθεια προς την Ελλάδα προκειμένου να χρησιμοποιείται αποκλειστικά προς όφελος του χρέους. Τα έσοδα της χώρας οφείλουν να αφιερώνονται κατά «απόλυτη προτεραιότητα» στην εξόφληση των πιστωτών και, εφόσον παραστεί ανάγκη, να κατατίθενται απευθείας σε αυτόν τον λογαριασμό την διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σύμβαση υπαγορεύει ρητά ότι κάθε νέα υποχρέωση που θα προκύπτει στο πλαίσιό της θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο, το οποίο απαιτεί υλικές εγγυήσεις, ενώ οι διενέξεις θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, με την Ελλάδα να έχει αποποιηθεί εκ των προτέρων κάθε δικαίωμα προσφυγής ενάντια σε όποια κατάσχεση αποφασίσουν οι πιστωτές της. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν ανατεθεί σε ένα Ταμείο υπό τη διαχείριση της Τρόικας στο οποίο θα κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων αγαθών. Εν συντομία, έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη λεηλασία, χαρακτηριστικό γνώρισμα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού που προσφέρει εν προκειμένω στον εαυτό του μια θεσμική καθοσίωση. Στο βαθμό που πωλητές και αγοραστές θα κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το εν λόγω εγχείρημα ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί πραγματικό συμπόσιο για τους αγοραστές.

Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα είχαν ως μοναδικό αποτέλεσμα την εμβάθυνση του ελληνικού εθνικού χρέους το οποίο, με τη βοήθεια των σωτήρων που δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, έχει κυριολεκτικά εκτοξευθεί στα ύψη προσεγγίζοντας το 170% ενός ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε ελεύθερη πτώση, ενώ το 2009 δεν αντιπροσώπευε παρά το 120%. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι αυτός ο εσμός σχεδίων σωτηρίας -τα οποία παρουσιάζονται κάθε φορά ως «τελικά»- δεν στόχευε παρά στο να εξασθενίσει ολοένα και περισσότερο τη θέση της Ελλάδας ούτως ώστε, στερούμενη κάθε δυνατότητας να προτείνει από μόνη της τους όρους μιας ανασυγκρότησης , να εξαναγκαστεί να εκχωρήσει τα πάντα στους πιστωτές της υπό τον εκβιασμό «καταστροφή ή λιτότητα». Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου για την άλωση μιας κοινωνίας στο σύνολό της.

Σκόπιμα χρησιμοποιούμε εδώ όρους που ανήκουν στη στρατιωτική ορολογία: πρόκειται σαφώς για έναν πόλεμο που διεξάγεται με τα μέσα της οικονομίας, της πολιτικής και του δικαίου, έναν πόλεμο ταξικό εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας. Και τα λάφυρα που η χρηματοπιστωτική τάξη υπολογίζει να αποσπάσει από «τον εχθρό» είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και τα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά αυτό που διακυβεύεται σε τελική ανάλυση είναι η δυνατότητα για μια ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή εκείνων που δεν παράγουν ή δεν καταναλώνουν αρκετά σε σύγκριση με τις στρατηγικές μεγιστοποίησης του κέρδους, δεν πρέπει να διατηρηθεί.

Έτσι, η αδυναμία μιας χώρας πιασμένης στη μέγγενη της χωρίς όρια κερδοσκοπίας και των καταστροφικών σχεδίων σωτηρίας, γίνεται η μυστική πόρτα από την οποία εισβάλλει βίαια ένα μοντέλο κοινωνίας σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του νέο-φιλελεύθερου φονταμενταλισμού. Μοντέλο που προορίζεται για ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα, και γι αυτό η υπεράσπιση του ελληνικού λαού δεν είναι συρρικνώσιμη σε μια χειρονομία αλληλεγγύης ή αφηρημένης ανθρωπιάς: διακυβεύεται το μέλλον της δημοκρατίας και η τύχη των ευρωπαϊκών λαών. Παντού η «επιτακτική αναγκαιότητα» μιας «οδυνηρής αλλά σωτήριας» λιτότητας θα μας παρουσιαστεί ως το μέσον για να αποφύγουμε τη μοίρα της Ελλάδας, ενώ οδηγεί κατευθείαν σε αυτήν.

Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους γάλλους και ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μονοπώλιο του λόγου στους ειδήμονες και στους πολιτικάντηδες. Το γεγονός ότι το αίτημα κυρίως των γερμανών και των γάλλων ιθυνόντων είναι η απαγόρευση πλέον των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να μάς αφήνει άραγε αδιάφορους; Ο στιγματισμός και η συστηματική δυσφήμηση ενός λαού δεν θα άξιζε άραγε μια απάντηση; Είναι δυνατόν να μην υψώσουμε την φωνή μας ενάντια στη θεσμική δολοφονία του ελληνικού λαού; Και μπορούμε άραγε να σιωπούμε μπροστά στην καταναγκαστική εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θέτει εκτός νόμου ακόμη και την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης;

Βρισκόμαστε σε ένα σημείο μη επιστροφής. Είναι επείγον να δώσουμε τη μάχη των αριθμών και τον πόλεμο των λέξεων για να αναχαιτίσουμε την ακραίο-φιλελεύθερη ρητορική του φόβου και της παραπληροφόρησης. Είναι επείγον να αποδομήσουμε τα μαθήματα ηθικής που συσκοτίζουν την πραγματική διαδικασία που εκτυλίσσεται μέσα στην κοινωνία. Είναι κάτι περισσότερο από επείγον να απομυθοποιήσουμε τη ρατσιστική εμμονή περί ελληνικής «ιδιαιτερότητας» που φιλοδοξεί να αναγάγει τον υποτιθέμενο εθνικό χαρακτήρα ενός λαού (τεμπελιά ή κατά βούληση πονηριά) σε πρωταρχική αιτία μιας κρίσης η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια. Αυτό που μετρά σήμερα δεν είναι οι ιδιαιτερότητες, πραγματικές ή φαντασιακές, αλλά τα κοινά: η τύχη ενός λαού που θα επηρεάσει και τους άλλους.

Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε από το δίλημμα «ή καταστροφή της κοινωνίας ή πτώχευση» (πράγμα που σημαίνει, το βλέπουμε σήμερα: «και καταστροφή και πτώχευση). Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη. Αλλά κατ’ αρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των «σχεδίων βοήθειας» τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Τη στιγμή που ένα κίνημα υποστήριξης υφαίνεται σε όλο τον κόσμο, όπου τα δίκτυα Ιντερνέτ βουίζουν από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι γάλλοι διανοούμενοι θα ήταν άραγε οι τελευταίοι που θα ύψωναν τη φωνή τους υπέρ της Ελλάδας; Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιάσουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις. Γιατί κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό που αντιστέκεται.

Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι;
Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;”
Βίκη ΣΚΟΥΜΠΗ, Αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα.
Michel SURYA, Διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι.
Δημήτρις Βεργέτης, Διευθυντής του περιοδικού αλήthεια.
ΚαιDaniel ALVAROAlain BADIOUJean-Christophe BAILLYEtienne BALIBARFernanda BERNARDOBarbara CASSINBruno CLEMENTDanièle COHEN-LEVINASYannick COURTELClaire DENISGeorges DIDI-HUBERMANNRoberto ESPOSITOFrancesca ISIDORIPierre-Philippe JANDINJèrôme LEBREJean-Clet MARTINJean-Luc NANCYJacques RANCIEREJudith REVELElisabeth RIGALJacob ROGOZINSKIAvital RONELLUgo SANTIAGOBeppe SEBASTEMichele SINAPIEnzo TRAVERSO
Sauvons le peuple grec de ses sauveurs !

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Ανοικτή επιστολή προς Γ. Πεταλωτή:Γιατί όφειλες να ψηφίσεις ΟΧΙ

Κύριε Πεταλωτή,
Σας απαντώ στην επιστολή σας, με την οποία αιτιολογείτε γιατί ψηφίσατε υπέρ της νέας δανειακής σύμβασης:

1ον - «Σύμφωνα με το μνημόνιο ΙΙ το ελληνικό χρέος θα γίνει βιώσιμο»
Σύμφωνα με τεχνικές μελέτες οικονομολόγων του ΔΝΤ για να υπάρχει μια έλαχιστη πιθανότητα επιτυχίας, δηλ. για να γίνει το χρέος μας βιώσιμο, θα έπρεπε το Α’ Εξάμηνο του 2012 να είχαμε:
α) Ανάπτυξη + 2 %, ενώ όπως είναι γνωστό είναι -7%, και
β)
Πληθωρισμό μικρότερο του 1,7% ενώ είναι πολύ μεγαλύτερος
Σύμφωνα με τις παραπάνω μελέτες λοιπόν, το χρέος μας με το μνημόνιο ΙΙ δεν είναι βιώσιμο!
Εξάλλου το έχουμε ξαναδεί το «έργο» από την αποτυχία του 1ου μνημονίου και μάλιστα τώρα με τη ραγδαία μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, θα βαθύνει η ύφεση ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα το 2ο μνημόνιο να επιταχύνει την πτώση της Ελλάδας! Συνεπώς σε 4-6 μήνες θα αναγκαστούμε σε άτακτη χρεοκοπία ενώ παράλληλα θα έχει υποθηκευτεί η Χώρα και ο πλούτος της και θα έχει οδηγηθεί στην εξαθλίωση ο ελληνικός λαός!
«Ειδικότερα, η προβλεπόμενη μείωση μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας, συμπεριλαμβανομένων και των κατώτατων μισθών μέσω νομοθετικής παρέμβασης, η αποδόμηση των συλλογικών συμβάσεων και η κατάλυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων θα ενισχύσουν επικίνδυνα την υφεσιακή διολίσθηση στην ελληνική οικονομία, θα οξύνουν την ανεργία και τη φτώχεια, θα επιβαρύνουν, αντί να αμβλύνουν, το δημοσιονομικό έλλειμμα και θα διογκώσουν το χρέος. Τελικά θα καταστήσουν πιο δύσκολη την εξυπηρέτηση του χρέους, ακόμα και μετά την απομείωσή του μέσω του PSI». Δήλωση Λούκας Κατσέλη 12-2-2012, Καθηγήτρια Οικονομικών Επιστημών.

2ον - «Δεν θα έχουμε φάρμακα για τα Νοσοκομεία, πετρέλαιο για τα Σχολεία, ηλεκτρικό ρεύμα, δεν θα έχουμε να φάμε κλπ»
Η νέα δανειακή σύμβαση, όπως λέει και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών κ.Σόϊμπλε, δεν προβλέπει ούτε ένα ευρώ για μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κ.α, καθώς επίσης και για λειτουργικές δαπάνες Νοσοκομείων, Σχολείων, Ιδρυμάτων κ.α. (φάρμακα, τρόφιμα, πετρέλαιο κλπ). Δηλαδή είναι ξεκάθαρο ότι τα νέα δάνεια θα μας δοθούν για να αποπληρώσουμε μόνο τα χρέη μας ! Προς τι λοιπόν οι γελοίοι εκφοβισμοί ότι δεν θα έχουμε πετρέλαιο, φάρμακα κλπ;

3ον - «Δεν θα μπορούν να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις κλπ»
Ο Πρωθυπουργός στο διάγγελμά του το περασμένο Σάββατο είπε ότι ακόμη κι αν αποφασίσουμε να μην πληρώσουμε τα χρέη μας, θα έχουμε πρωτογενές έλλειμμα 5 δις ευρώ. Δηλ. αν κηρύξουμε στάση πληρωμών στους εξωτερικούς δανειστές μας, θα μας λείπουν 5 δις από τα συνολικά 50 περίπου δις των συνολικών κρατικών δαπανών. Θα μας λείπει δηλ. ένα 10%, που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει μια κλιμακωτή μεσοσταθμική μείωση 15% από τα υψηλότερα επίπεδα έτσι ώστε να μην αγγιχθούν καθόλου οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις. Και σ’ αυτήν την περίπτωση καταρρίπτεται το σαθρό επιχείρημα ότι δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις!

4ον - «Η ΕΚΤ θα σταματήσει να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες και δεν θα μπορούμε να πάρουμε χρήματα από τις τράπεζες»
Εάν γίνει αυτό θα καταρρεύσει άμεσα το Ιταλικό, το Ισπανικό μετά το Γαλλικό και τελικά το Γερμανικό τραπεζικό σύστημα!
«Αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει καμιά επιστημονική βάση και επομένως αποτελεί ωμό εκβιασμό του ελληνικού λαού» (Γ. Βαρουφάκης, Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών).

5ον - «Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει θα τη διώξουν από την Ε.Ε. και από το ευρώ»
Δεν υπάρχει καμία νομική διαδικασία αποπομπής μια χώρας είτε από την Ευρωζώνη είτε από το ευρώ! Εξάλλου από τον Μάϊο του 2010 που μπήκαμε στο μνημόνιο δεν είμαστε ουσιαστικά χρεοκοπημένοι εφόσον είμαστε εκτός αγορών; Γιατί λοιπόν δεν μας απέβαλαν ήδη; Κύριε Πεταλωτή ως δικηγόρος θα έπρεπε να το γνωρίζετε.
«Ενώ δεν υπάρχει νομική βάση για αποπομπή της Ελλάδος από την Ευρωζώνη χωρίς τη θέλησή της, η Κυβέρνηση επισείει τον κίνδυνο χρεοκοπίας, για να εκβιάσει την υπερψήφιση μέτρων, που είναι αυτά που θα μας οδηγήσουν τελικά σ’ αυτό που προσπαθούμε ν’ αποφύγουμε, δηλαδή στην άτακτη χρεοκοπία». Δήλωση Λούκας Κατσέλη 12-2-2012, Καθηγήτρια Οικονομικών Επιστημών.

Κύριε Πεταλωτή,
Τι κάνατε έως τώρα με την ανάπτυξη; Τι κάνατε έως τώρα με το ΕΣΠΑ; Τι κάνατε έως τώρα με τη δίκαιη φορολόγηση και την ανακατανομή του πλούτου υπέρ των ασθενεστέρων; Τι κάνατε με τις καταθέσεις στην Ελβετία και αλλού; Τι κάνατε με τους ενόχους της SIEMENS και με τα άλλα σκάνδαλα; Τι κάνατε με τη διαφθορά γενικότερα; Τι κάνατε με την αξιοκρατία; Τι κάνατε με την ανασυγκρότηση της Δημόσιας Διοίκησης, που τη διαλύσατε με τον Καλλικράτη; Τι κάνατε με τη δυσφήμηση του Δημόσιου Τομέα και της Χώρας γενικότερα; Δυστυχώς για μας, η απάντηση είναι: ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ !!!

Τέλος θα ήθελα να ρωτήσω: Γιατί γίνονται κρυφές αγορές ελληνικών ομολόγων τους τελευταίους μήνες από τα αποθεματικά όλων των Ταμείων; Για να μπορέσουν να τα ξεφορτωθούν οι Γερμανικές και οι Γαλλικές τράπεζες;

Τέρμα πια η τρομοκράτησή μας! Δεν έχουμε δώσει το δικαίωμα σε κανέναν, πόσο μάλλον σε εκπρόσωπό μας στην Βουλή να μας ξεγελά με σαθρούς εκβιασμούς! Αν έχετε λοιπόν την παραμικρή αξιοπρέπεια σας ζητώ να παραιτηθείτε άμεσα από την βουλευτική σας έδρα, επειδή δεν σας δώσαμε, δια της ψήφου μας, κανένα δικαίωμα να υποθηκεύσετε το μέλλον της Χώρας και των παιδιών μας, διότι με τις ενέργειές σας αυτές τα καταδικάζετε σε σχεδόν βέβαιη μετανάστευση σε άλλες χώρες για να επιβιώσουν!

Και αν εν τέλει είσασταν δημοκράτης και όχι καταχραστής της εντολής μας, θα έπρεπε τουλάχιστον να έχετε το θάρρος να κάνετε μια ανοιχτή εκδήλωση και να παρουσιάσετε τις θέσεις σας για να υπάρχει δυνατότητα αντιπαράθεσης επιχειρημάτων και διαλόγου! Που να τολμήσετε όμως να αντικρύσετε κατάματα την αλήθεια;

Με τιμή
Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος
Πολίτης της Ροδόπης


Υ.Γ. Ως ΑΔΕΔΥ Ν. Ροδόπης έχουμε καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή για τη μεθόδευση της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για τη δυσφήμηση του Δημόσιου Τομέα και τη στοχοποίηση της Χώρας μας. Ρίξατε καμιά ματιά και ως Υφυπουργός Δικαιοσύνης;

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Μπορούμε να αλλάξουμε;

Πολλοί αναρωτιούνται αν μπορούμε να αλλάξουμε ριζικά ως χώρα, ως κοινωνία, ως οικονομία, ως έθνος. Σε πολλές συζητήσεις πολλοί ισχυρίζονται ότι ακόμη και να θέλαμε να αλλάξουμε, πιθανόν να χρειαζόμαστε πάρα πολλά χρόνια για να τα καταφέρουμε και κατά συνέπεια οδηγούμαστε και πάλι στο ανέφικτο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είμαστε «καταδικασμένοι» στη μοίρα μας; Είναι αλήθεια ότι «Ο έλληνας δεν αλλάζει!», όπως συνηθίζεται να λέγεται;

Καταρχήν η αλλαγή θα αρχίσει από τη στιγμή που:
1ον Αναγνωρίσουμε το πρόβλημα και
2ον Αποφασίσουμε όλοι μαζί (ή τουλάχιστον αρκετοί) να αλλάξουμε τη "μοίρα" μας.

Από την εμπειρία μου διατείνομαι ότι "εντέχνως" μας εμποδίζουν να αναγνωρίσουμε σφαιρικά το υφιστάμενο πρόβλημα. Όλοι αντιλαμβανόμαστε κάποια προβλήματα από τα βιώματά μας, αλλά (συνήθως) δεν μπορούμε να τα συνδέσουμε όλα μαζί, έτσι ώστε να έχουμε συνολική εικόνα για τα πραγματικά αίτια.

Από τα βιώματά μου (έζησα σε διάφορες πόλεις, Δημόσια Διοίκηση, συνδικαλισμός, πολιτική κ।α) αντιλήφθηκα ότι κύριο εργαλείο του συστήματος είναι ένα δίκτυο ξεπουλημένων (για διάφορους λόγους ο καθένας), που λειτουργεί σαν ένα φεουδαρχικό-παρασιτικό σύστημα. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του φεουδαρχισμού αλλά και του συστήματός μας είναι ότι θεωρεί τον πολίτη ως αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο. Ένα δεύτερο είναι η αλληλοδιαπλοκή των κυρίαρχων παραγόντων του.

Προσπαθούμε λοιπόν να λύσουμε ένα πρόβλημα (π.χ. Δημόσια Διοίκηση). Δεν θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε διότι το κάθε πρόβλημα αλληλοδιαπλέκεται με άλλα προβλήματα που αντίστοιχα κι αυτά αλληλοδιαπλέκονται με άλλα προβλήματα (π.χ. συνδικαλισμός, διαφθορά, αδιαφάνεια κ.α.). Εκτιμώ δηλ. ότι η προσέγγιση του φεουδαρχισμού είναι πολύ κοντά στη σημερινή πραγματικότητα, η οποία "θολώνει" την αντίληψή μας.

Όσον αφορά το 2ο (αφού δεχτούμε ότι αποδεχτήκαμε το πρώτο) εκτιμώ ότι με κάποιο τρόπο θα πρέπει να σηματοδοτηθεί το "εναρκτήριο λάκτισμα" της ριζικής αλλαγής. Αυτό είναι βέβαια κυρίως ευθύνη των πολιτικών ή αυτών που θα ηγηθούν σ’ αυτήν την πορεία. Επειδή όμως προσωπικά πιστεύω ότι δεν χρειαζόμαστε κάποια συνηθισμένη αλλαγή ή βελτίωση, αλλά ριζική αναγέννηση, θέλοντας να συνεισφέρω προς αυτή την κατεύθυνση προτείνω συνολική αντιμετώπιση της κατάστασης και όχι αποσπασματική που γινόταν μέχρι σήμερα.

Το υφιστάμενο παρασιτικό σύστημα λέει "βολέψου εσύ όπως μπορείς (με ανευθυνότητα, μίζες, ξεπούλημα της αξιοπρέπειάς σου κλπ) και μη με ενοχλείς και έτσι δεν θα σε ενοχλώ και εγώ". Μ' αυτή την έννοια η «κήρυξη πολέμου» κατά του συστήματος, είναι και κατά του βολέματος, της αφασίας και του εκμαυλισμού μας!

Οι πιο πολλοί λένε ότι για να αλλάξουν τα πράγματα, οι αντιλήψεις κλπ, χρειάζονται πολλά πολλά χρόνια. Στο αν οι ζητούμενες "βαθιές" αλλαγές (στις αντιλήψεις μας μέσω παιδείας κλπ) απαιτούν πολύ χρόνο, έχω μια ένσταση! Σίγουρα το να εμπεδωθούν κάποια πράγματα πιθανόν να χριαστεί ένα μεγάλο διάστημα. Όμως πιστεύω ότι το κρίσιμο δεν είναι το τέλος αυτού του διαστήματος, αλλά η αρχή!

Διότι αν συναποφασίσουμε όλοι μαζί (επιτέλους!) ότι θέλουμε να αλλάξουμε και να γίνουμε ένα πραγματικά δίκαιο κράτος ισονομίας, ισοπολιτείας και αξιών, το σημαντικό δεν είναι πόσο χρόνο θα χρειαστούμε για να το πετύχουμε, αλλά το ότι συνειδητά το επιλέξαμε και ως συμμέτοχοι και συνυπεύθυνοι όλοι αγωνιζόμαστε, ο καθένας από το μετερίζι του και τις δυνάμεις του να το φέρουμε εις πέρας.
Συστράτευση δυνάμεων, είναι λοιπόν η λύση!

Αυτό επιβεβαιώνεται από τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, που είναι επίκαιρα όσο ποτέ:

«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε "Πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα", αλλά ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό, και εκάμαμε την Επανάσταση».

Ήρθε η σειρά μας! Έρχεται η "βροχή" που θα «πέσει» σ’ όλους μας και θα φέρει την επιθυμία της σύγχρονης «απελευθέρωσης» από τα δεινά του χθεσινού «σάπιου» κράτους.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΔΙΟΓΚΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΡΟΔΟΠΗΣΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 1 - ΤΚ 69100 τηλ. & fax 25310 25649, 84912, 22122 & 6977321701
e-mail
adedyrodopi@yahoo.gr , htt://adedyrodopis.blogspot.com
ΚΟΜΟΤΗΝΗ, 21/12/2011
ΑΡ. ΠΡΩΤ. 138
ΠΡΟΣ:
ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ
ΒΟΥΛΕΥΤΗ
ΚΟΙΝ.:
1. ΑΔΕΔΥ
2. Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ ΟΛΗΣ ΤΗΣ
ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΘΕΜΑ: «Ερώτηση στη Βουλή για την αντισυνταγματική διαδικασία νομιμοποίησης του τεχνητά αυξημένου δημοσιονομικού ελλείμματος (άρθρο 10 του Ν. 3899/2010) και την έμμεσα προκληθείσα δυσφήμηση του Δημόσιου Τομέα και των Δημοσίων Υπαλλήλων»

Κύριε Παπαδημούλη,
εκ μέρους των Δημοσίων Υπαλλήλων του Νομού Ροδόπης και εκτιμώντας ότι εκφράζουμε το αίσθημα όλων των Λειτουργών στον Δημόσιο Τομέα, σας απευθύνουμε το παρόν υπόμνημα-ερώτημα προκειμένου να απαντηθεί από την Ελληνική Βουλή και όσους συγκεκριμένα αναφέρουμε.

Όπως είναι γνωστό, δεδομένου του νεοφιλελεύθερου πλαισίου στο οποίο βρισκόμαστε παγκοσμίως, πανευρωπαϊκώς αλλά και στη χώρα μας, εδώ και πολλά χρόνια αποδομείται συστηματικά ο Δημόσιος Τομέας και κατ’ επέκταση οι βασικοί συντελεστές του, οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Όμως αυτά που εξελίσσονται τα τελευταία 2 χρόνια με επίκεντρο τη Χώρα μας, ξεπερνούν κάθε όριο λογικής, ήθους και δεοντολογίας δεδομένου ότι υπάρχει ευθεία και γενικευμένη προσβολή κατά της προσωπικότητας και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων που δυσφημούνται καθημερινά προκειμένου να αποδωθεί σ’ αυτούς η κύρια ευθύνη για το σημερινό κατάντημα της Χώρας μας.

Για να εξυπηρετηθεί ο απώτερος στόχος τους, δηλαδή η ακύρωση των κατακτήσεων του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, έπρεπε να επιτευχθεί πάση θυσία ο διττός στόχος:
α)αφενός η ευρωπαϊκή κρίση να ξεκινήσει από την κρίση δημοσίου χρέους και όχι από την χρεοκοπία ιδιωτικών τραπεζών (βλ. Ιρλανδία) και
β)αφετέρου να στοχοποιηθεί ο Δημόσιος Τομέας ως η πηγή όλων των δεινών.

Σ’ αυτόν τον προγραμματισμό η Ελλάδα προσφέρθηκε ως εξιλαστήριο θύμα προκειμένου να καλυφθούν οι φούσκες των ευρωπαϊκών τραπεζών που τώρα μία-μία σκάνε. Επειδή λοιπόν προέκυψαν σοβαρά στοιχεία που αφενός συμπληρώνουν το «παζλ» του τι συνέβη και αφετέρου τεκμηριώνουν την ανωτέρω συμπαιγνία εις βάρος όχι μόνο του Δημοσίου και των υπαλλήλων του, αλλά και κατά της ίδιας της Χώρας μας, έχουμε χρέος να συνδράμουμε ώστε να αποκαλυφθεί σε όλους τους Έλληνες πολίτες.

Όπως είναι επίσης γνωστό τα Greek Statistics ταυτίστηκαν ως όρος με την απάτη, το κουκούλωμα, την παραπλάνηση, την αναξιοπιστία κλπ. Δεδομένης αυτής της κατάστασης που λέει ότι βρήκε ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, διακήρυξε με κάθε στόμφο την οριστική τομή με το παρελθόν της παραποίησης των στοιχείων και το Μάρτιο του 2010 ψηφίστηκε ο νόμος 3832/2010 «Ελληνικό Στατιστικό Σύστημα (ΕΛ.Σ.Σ.) Σύσταση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) ως Ανεξάρτητης Αρχής».

Σύμφωνα όμως με όσα καταγγέλθηκαν πριν λίγο καιρό από την κα Γεωργαντά και τον κ. Λογοθέτη, μέλος και αντιπρόεδρο αντίστοιχα του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ο Πρόεδρος της Αρχής κ. Γεωργίου φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 (για την ακρίβεια νομιμοποίησε το ήδη «προβλεπόμενο» μεγεθυμένο έλλειμμα) βάζοντας τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ, πράγμα που όπως ισχυρίστηκαν οι ανωτέρω, αντίκειται στα διεθνή πρότυπα και ειδικά στα ευρωπαϊκά. Όπως ισχυρίστηκε η κα Γεωργαντά προσπαθούσαν με τεχνητό τρόπο να ξεπεράσουμε το έλλειμμα της Ιρλανδίας προκειμένου να μπούμε πρώτοι ως Χώρα στο μνημόνιο. Και έτσι η κρίση χρέους στην Ευρώπη θα ξεκινούσε από την κρίση Δημοσίου Χρέους και όχι από την Ιρλανδία όπου ήταν γνωστό σε όλους ότι εκεί χρεοκόπησαν οι Τράπεζες δηλ. ο ιδιωτικός τομέας και η θεοποιημένη Αγορά.

Για να ολοκληρωθεί όμως το σχέδιό τους έπρεπε να καλυφθεί ένα σημαντικό κενό: η τυπική νομιμοποίηση του φουσκωμένου ελλείματος, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες ισχύουσες διαδικασίες προκειμένου να γίνει αποδεκτό από την Eurostat!

Και εδώ αρχίζει η μέγιστη καταπάτηση και παραβίαση κάθε ουσιώδους νομιμότητας: αφού λοιπόν δεν μπόρεσαν να καταστήσουν συνένοχους στην συμπαιγνία τα μέλη της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ψήφισαν στις 17 Δεκέμβρη 2010 τροποποίηση της Αρχής σε άσχετο Νόμο 3899/2010, άρθρο 10 σύμφωνα με το οποίο μετέτρεψαν την Ανεξάρτητη Αρχή από Συλλογικό Όργανο σε μονοπρόσωπο-μονομελές όργανο, δηλ. σε Αρχή ενός προσώπου, του Προέδρου της! Και με αυτόν τον πραξικοπηματικό και αντισυνταγματικό τρόπο εξασφαλίστηκε η ψευδεπίγραφη νομιμοποίηση των στοιχείων !

Δυο μήνες μετά, τον Φεβρουάριο του 2011, δημοσιεύτηκε μελέτη των Υπουργείων Οικονομικών και Εσωτερικών (Παπακωνσταντίνου και Ραγκούσης αντίστοιχα) για το μισθολογικό κόστος του Δημόσιου Τομέα, βάσει της οποίας προκύπτουν ότι:
«Το μέγεθος της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα συμβαδίζει με το αντίστοιχο μέγεθος των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών , ειδικά της Ε.Ε.»
«Η μισθολογική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ συμβαδίζει με την αντίστοιχη των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών (ειδικά της Ε.Ε.)»
«Η μέση αμοιβή των απασχολούμενων στο Δημόσιο Τομέα είναι χαμηλότερη με τα μέσα ευρωπαϊκά μεγέθη» και εν τέλει:

«Η ανάγνωση των παραπάνω συγκριτικών στοιχείων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατή η ανάδειξη της μέσης αμοιβής και της συνολικής μισθολογικής δαπάνης ως των βασικών προβλημάτων στη λειτουργία του δημοσίου τομέα" (σελ. 62, Συμπεράσματα).

Στοχοποιώντας λοιπόν τον Δημόσιο Τομέα και τους υπαλλήλους του, επέβαλαν ραγδαίες περικοπές που ξεπερνούν και το 50% φορτώνοντας καταρχήν σ’ αυτούς το κόστος της κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Με «οδηγό» το γκέμισμα των εργασιακών και μισθολογικών συνθηκών του Δημοσίου επέφεραν αντίστοιχο πλήγμα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Και εναλλάξ κουρεύουν μια τους από «δω» και μια τους από «κει» εργαζόμενους κατεβάζοντας τους όλους μαζί βήμα-βήμα σε βαλκανικά πλέον δεδομένα.
Ως εκ τούτου σύμφωνα με όσα εκθέσαμε παραπάνω καταρρίπτεται ο κατασκευασμένος μύθος ότι ο Δημόσιος Τομέας της Χώρας μας ευθύνεται για την σημερινή κρίση.

Η κατασκευή αυτή χτίστηκε και εκτελέστηκε, όπως αβίαστα προκύπτει, στο υψηλότερο επίπεδο της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, δηλαδή τον πρώην Πρωθυπουργό κ। Γιώργο Παπανδρέου, τον Πρόεδρο της Βουλής, τον πρώην Υπουργό Οικονομικών κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου με την υποστήριξη ξένων κέντρων όπως ΔΝΤ, ΕΚΤ, τις νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αλλά και με την αμέριστη συναίνεση πλειάδας Υπουργών που συνυπογράφουν στην τροποποίηση του νόμου της ΕΛ.ΣΤΑΤ. δηλ. στο νόμο 3899/2010. Και δεν μιλάμε για «εσφαλμένη» πολιτική, όπως υποστηρίζουν οι όψιμοι μνηστήρες, αλλά ξεκάθαρα για προσχεδιασμένη, και εκτελεσμένη συμπαιγνία που τελικά οδήγησε σε υποθήκευση τη Χώρα μας και σε φτώχεια και απόγνωση το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού.

Επιπλέον η Ελλάδα με τον στημένο αυτό τρόπο κατέστη αναξιόπιστη σε τέτοιο σημείο, ώστε να αποτελούμε παράδειγμα προς αποφυγή παγκοσμίως. Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, χρησιμοποιούν το «παράδειγμα» της Ελλάδας ως πρόσχημα, προκειμένου με τη σειρά τους να αποδομήσουν το αντίστοιχο κράτος τους, να μειώσουν τους μισθούς των εργαζομένων στο δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα και να διαλύσουν βήμα-βήμα το κοινωνικό κράτος που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούσε την ύψιστη κατάκτηση των ανεπτυγμένων κοινωνιών!

Κύριε Παπαδημούλη,
Σας ζητούμε, ως εκπρόσωπο του Ελληνικού Λαού, να καταθέσετε εκ μέρους μας όλα τα στοιχεία και τα ερωτήματα που προκύπτουν απ’ όσα σας εκθέτουμε παραπάνω και να προβείτε στις προβλεπόμενες ενέργειες προκειμένου να οδηγηθούν οι υπεύθυνοι στην Ελληνική Δικαιοσύνη.

                                 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓ ΑΔΕΔΥ ΡΟΔΟΠΗΣ

            Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                  Ο Γ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ                          ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Είχα διαμηνύσει στον Παπανδρέου ότι θα έχει μία και μόνο ευκαιρία!

Ήδη από τον Απρίλιο του 2009, σε ανύποπτο δηλαδή χρόνο, εγώ ο ερασιτέχνης που ούτε στοιχεία είχα για το έλλειμμα, ούτε είχα άμεση πληροφόρηση, είχα προβλέψει (όπως και πολλοί άλλοι που απλά σκέφτονται και αναλύουν) ότι ο Παπανδρέου θα έχει μία και μοναδική ευκαιρία για την αναγέννηση της Χώρας ! 

Αντί αυτού, προσέφερε τη Χώρα ως εξιλαστήριο θύμα προκειμένου αφενός για να καλυφθούν οι χρεοκοπημένες Τράπεζες σε όλη την Ευρώπη και αφετέρου για να αποτελέσει το έρεισμα για την εξαφάνιση του πολυέξοδου (για τα ιδιωτικά κεφάλαια) Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κράτους !!!

Πολύ λυπάμαι που το λέω, αλλά είτε εξ αμελείας (και ανεπάρκειας) είτε εκ προθέσεως ο Παπανδρέου και όλοι οι υπουργοί και όλο το λοιπό κομματικό κατεστημένο που τους στηρίζει είναι εγκληματίες γιατί υποθήκευσαν το μέλλον της Χώρας και των επόμενων γενεών !!!

Γι αυτό δεν θα πρέπει να ασχολούνται με αρχηγίες, διαδοχές κλπ, αλλά να παραδωθούν μόνοι τους στη δικαιοσύνη και να ζητήσουν τη συγχώρεση του ελληνικού λαού, ειδάλλως θα οδηγηθούν με βίαιο τρόπο από το λαϊκό κίνημα που θα ξεσπάσει το αμέσως επόμενο διάστημα !!!

Τελικά είχε δίκιο ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης που εδώ και καιρό υποστηρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχθηκε και πλέον δεν έχει καμία σχέση μ' αυτό που ήταν αρχικά.
 
Από την πλευρά μου ζητώ συγγνώμη γιατί είχα την ψευδαίσθηση ότι αυτό το κόμμα είναι σε θέση να αλλάξει την Ελλάδα και να την μετατρέψει σε μια σοσιαλδημοκρατική χώρα !!!

ΑΠΟ:Dialogue
ΠΡΟΣ:triantageo@yahoo.gr
Το μήνυμα επισημάνθηκε 9:39 π.μ. Τρίτη, 14 Απριλίου 2009
Κύριο μέρος μηνύματος

Ευχαριστούμε για την επικοινωνία και τις επισημάνσεις. Το μήνυμα διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Η καθυστέρηση στην απάντηση μας οφείλεται σε τεχνικό πρόβλημα.

Φιλικά, από το προσωπικό κόμβο του Γιώργου Παπανδρέου

----- Original Message -----
From: triantageo@yahoo.gr
To: dialogue@politicalforum.gr
Sent: Friday, April 10, 2009 3:53 PM
Subject: Επικοινωνία με τους πολίτες

Αγαπητέ Πρόεδρε,
διάβασα την ομιλία σας στην παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Κοτζιά και ομολογώ ότι είναι πολύ εύστοχα όσα λέτε και ιδιαίτερα τα σχετικά με το κατεστημένο. 
"Μια ολιγαρχία, που ... κατάφερε να αιχμαλωτίσει και τους ίδιους τους δημοκρατικούς μας θεσμούς.", 

" Μέσα από την ιδεολογία... ένα πολύ ισχυρό χέρι ενός κατεστημένου, μιας νεοσυντηρητικής αντίληψης που υπάρχει από την Αμερική, μέχρι βεβαίως και στη χώρα μας και, συγκεκριμένα, στους εκπροσώπους αυτής της αντίληψης στην Ελλάδα, που είναι η σημερινή παράταξη που κυβερνά τη χώρα, αυτή της Νέας Δημοκρατίας.", 

"Είναι μια λογική, που κατάφερε να ελέγξει τους δημοκρατικούς θεσμούς, προωθώντας την ανισότητα στην κατανομή του οικονομικού πλούτου, των εισοδημάτων, την οικονομική ανισότητα, αλλά και την άνιση κατανομή της εξουσίας.". 

Αυτά ακριβώς έχω κι εγώ αντιληφθεί, από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου.

Θέλω όμως να κάνω κάποιες επισημάνσεις που ίσως σας φανούν χρήσιμες.

1ον Στη χώρα μας εκτός του κυρίαρχου κατεστημένου, υφίσταται και ένας παράλληλος ιδιότυπος φεουδαρχισμός. Το "βασίλειο" της Αθήνας και τα "φέουδα" των πόλεων. Το «βασίλειο» λοιπόν έχει εγκαθιδρύσει φέουδα σε κάθε πόλη με απώτερο στόχο τον έλεγχο των τοπικών κοινωνιών. Οι διάφοροι τοπικοί εγκάθετοι φεουδάρχες, ως γνήσια προέκταση του «βασιλείου» και προσκυνητές του, έχουν αναλάβει, με τα ανάλογα ανταλλάγματα φυσικά, την παραπλάνηση, την παραπληροφόρηση και τον αποπροσανατολισμό των πολιτών, οδηγώντας τους στην απονεύρωση και τη μη συμμετοχή τους, διασφαλίζοντας έτσι την μακροημέρευση του «βασιλείου».

2ον Δυστυχώς και εμείς ως ΠΑΣΟΚ εγκλωβιστήκαμε στο κυρίαρχο κατεστημένο, και στην πράξη υποταχθήκαμε.

3ον Μέχρι και σήμερα, ένα μεγάλο μέρος της ελίτ του ΠΑΣΟΚ, εξακολουθεί και είναι εγκλωβισμένο, καθώς και πολλά παρακλάδια του. Αποτέλεσμα: ο κανόνας είναι η επικράτηση των προσωπικών και μόνο φιλοδοξιών και συμφερόντων.

4ον Η μέχρι σήμερα αποδοχή αυτής της κατάστασης, δηλ. η αποθέωση της ατομικότητας έχει οδηγήσει σε διασπασμένα ανθρωπάκια, σε διαλυμένη κοινωνία. Πάντοτε είχαμε έλλειμμα συλλογικής συνείδησης, όμως η ολιγαρχία κατάφερε να την εκμηδενίσει.

5ον Για όλους αυτούς τους λόγους όταν θα συγκροτήσετε τη νέα κυβέρνηση, θα πρέπει να μην σκεφτείτε καθόλου τις αγκυλωτικές "ισορροπίες". Κάντε θαρραλέα αυτό που θεωρείτε το πιο σωστό και μη σκεφτείτε τίποτε άλλο. Βάλτε ανθρώπους καθαρούς και ανεξάρτητους από το κατεστημένο!
Κατά τη γνώμη μου ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΛΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!

Και ένα τελευταίο. Μόλις αναλάβετε και ορίσετε την κυβέρνηση, προτείνω το εξής:

Καλέστε όλους τους φορείς μαζί σε ένα ξενοδοχείο και να κάτσουν εκεί μέχρι να βρουν τις λύσεις. ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ!

Είναι ακραίο, αλλά εδώ που φτάσαμε πρέπει να πέσουν όλες οι μάσκες και η υποκρισία!Η όποια συμφωνία θα έχει τα εξής:

1. Πόσο θα συνεισφέρει ο καθένας για να ξεφύγουμε από την κρίση

2. Πόσο θα κερδίσει ο καθένας όταν ξεφύγουμε από την κρίση

3. Τι μοντέλο θα έχουμε και ποιος θα είναι ο ρόλος του καθενός-Αναγέννηση της Δημοκρατίας μας

Με την ψυχή μου σας εύχομαι καλή δύναμη και η Ανάσταση δεν θα αργήσει, αρκεί συνειδητά να αποφασίσουμε να σταυρωθούμε, δηλ. να θυσιαστούμε. ΜΟΝΟ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ. 

Γι αυτό ακριβώς σας στέλνω ένα ποίημά μου:

Οψόμεθα εις Φιλίππους, οψόμεθα συνάνθρωπε

Ω άνθρωπε στενάζεις, μα στέκεσαι βουβός…
Ω άνθρωπε δακρύζεις, μα είσαι παγερός…
Ω άνθρωπε συνθλίβεσαι, μα φαίνεσαι γερός…
Ω άνθρωπε φοβάσαι, μα δείχνεις δυνατός…

Το μέλλον αιωρείται, το σήμερα μετρά…
Το μαζικό ξεφτάει, το ατομικό νικά…
Η ελπίδα όλο χάνεται, νόημα στα θολά…
Η σκέψη αγκυλώνεται, η πράξη δε φτουρά…

Ω άνθρωπε απάνθρωπε, πως στέκεις σιωπηλός;
Πόσο μπορείς ακόμα, στη ψυχή να ’σαι σκληρός;
Όσο το φάντασμά σου κι αν το ξεγελάς,
το νοιώθεις, που ’ρχεται η μάχη σα φονιάς…

Ένα μονάχα μένει, τότε να σκεφτείς,
να δώσεις τον αγώνα σου, να ξαναγεννηθείς,
αλλιώς χωρίς απάντηση, να εξαφανιστείς!

Οψόμεθα εις Φιλίππους, οψόμεθα εις γη ανθρωπινή…

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

To «θαύμα» των Χριστουγέννων !

Επιτέλους ήρθε η ώρα να αντιληφθούμε την αδιέξοδη και «άρρωστη» κατάσταση στη Χώρα μας, όπου ο καθένας μας νοιαζόταν μόνο πως θα βολευτεί ο ίδιος, ή να αρπάξει ότι μπορεί και γενικώς επικρατούσε «ο θάνατός σου η ζωή μου» (εξ ου και το κλασικό «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»).

Έτσι λοιπόν, όλοι συνειδητοποιημένοι θα αναλάβουμε (επιτέλους) ο καθένας τις ευθύνες που μας αναλογούν:

-η πολιτεία να φροντίζει να έχει ένα απλό και εύχρηστο νομοθετικό πλαίσιο, τη μικρότερη δυνατή γραφειοκρατία, να συντονίζει και να οργανώνει μια σύγχρονη δημόσια διοίκηση, με επιμόρφωση, αξιολόγηση και συνεχή υποστήριξη των Υπηρεσιών και των υπαλλήλων της, να έχει αξιόπιστες και επαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, πρόνοια, παιδεία κλπ)

-ο δημόσιος υπάλληλος να μην ξύνεται ή να παίρνει μίζες, αλλά ως σωστός επαγγελματίας να προσφέρει τις υπηρεσίες του σεβόμενος τους πολίτες και υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον

-οι επαγγελματίες να μην ξεγελούν ή κλέβουν τους πολίτες, να μην παρέχουν κακές υπηρεσίες ή προϊόντα και να πληρώνουν τους πραγματικούς φόρους τους

-οι αγρότες να μην αράζουν στα καφενεία περιμένοντας τις επιδοτήσεις

-οι εργολάβοι να μην υπερκοστολογούν τα έργα και να κατασκευάζουν τα καλύτερα δυνατά έργα στο μικρότερο δυνατό κόστος

-οι γιατροί να μην μας φορτώνουν φάρμακα ή να μας υποχρεώνουν σε επεμβάσεις προκειμένου να βγει η «προμήθεια»

-οι φαρμακοβιομηχανίες να μην υπερκοστολογούν τα φάρμακα και να έχουμε τα ακριβότερα σε όλη της Ευρώπη

-ο εργάτης να μην κοιτάζει πως θα την κάνει λούφα εις βάρος του εργοδότη ή του κράτους, αλλά να δουλεύει ευσυνείδητα σαν να είναι δική του επιχείρηση

-ο εργοδότης να μην κοιτάζει μόνο το στενό συμφέρον του, κάνοντας μόνο αρπαχτές (θαλασσο-δάνεια, επιδοτήσεις κλπ) και έχοντας τους εργαζόμενους σαν σκουπίδια, αλλά να επενδύει σ’ αυτούς και να τους υπολογίζει ως βασικούς παράγοντες

-οι πετρελαϊκές εταιρείες να μην κάνουν λαθρεμπόριο καυσίμων και οι βενζινάδες να μην κλέβουν τους πολίτες

-οι τράπεζες να μην εκμεταλλεύονται τους πολίτες και τους μικροεπιχειρηματίες με ληστρικά επιτόκια, αλλά να συμβάλουν με όλες τις δυνάμεις τους για την ανάπτυξη της χώρας και της κοινωνίας

-οι εφοπλιστές να βάλουν την ελληνική σημαία και να ναυπηγούν τα καράβια τους στην Ελλάδα

-αυτοί που χρωστάνε να πληρώσουν και αυτοί που τα έβγαλαν έξω να τα φέρουν πίσω και να φορολογηθούν όπως πρέπει

-η δικαιοσύνη θα βάλει μέσα (επιτέλους) όλους όσους καταχράστηκαν χρήματα (ομόλογα, μίζες, βατοπέδι, χρηματιστήριο κλπ)

-το πολιτικό σύστημα θα καθαρθεί στέλνοντας όλους όσους πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στη φυλακή, και από δω και εμπρός δεν θα μπορεί κανείς να λαϊκίζει είτε προεκλογικά («λεφτά υπάρχουν», «επανίδρυση του κράτους») είτε μετεκλογικά, αλλά θα λειτουργεί με διαφάνεια δημοκρατικά στο όνομα του συμφέροντος του λαού και όχι των διαφόρων συμφερόντων (είτε εσωτερικών, είτε εξωτερικών).

Θα γίνουμε επιτέλους μια χώρα όπου επικρατεί η αξιοκρατία, η δικαιοσύνη, η ισονομία σε όλα τα επίπεδα και όχι οι αχυράνθρωποι ξεπουλημένοι. Όλοι μαζί θα ελέγχουμε το κράτος με πιο δημοκρατικές διαδικασίες γιατί θα υπάρχουν ενεργοί πολίτες και ουσιαστική κοινωνία των πολιτών με αλληλεγγύη μεταξύ μας και όχι κρατικοδίαιτες και στημένες ΜΚΟ.

Ανά πάσα ώρα και στιγμή εμείς θα έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης αφού θα τους αναγκάζουμε να λογοδοτούν, εμείς θα είμαστε οι κυρίαρχοι και όχι σκοτεινά παρασκήνια που επιβάλουν Πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις γιατί έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι δεν περιμένουμε κανέναν «ηγέτη» να μας σώσει, αλλά εμείς οι ίδιοι θα σώσουμε τη χώρα μας αλλάζοντας τη στάση μας με το να ενδιαφερόμαστε για το καλό όλων και όχι μόνο για την πάρτη μας.

Γιατί εν τέλει πήραμε το μάθημά μας και λάβαμε όλοι μαζί την μεγάλη απόφαση (και δεν μας νοιάζει αν θα χρειαστούν χρόνια και αγώνας): Να αλλάξουμε !!!

Χο, χο, χο !!! Merry Christmas, ή το παραμύθι θα γίνει πραγματικότητα ;

(Για όσους αμφιβάλλουν ας δουν στο διαδίκτυο την εκπομπή «Εμπόλεμη Ζώνη» του Δανέζη στο Mega «99 %» σχετικά με το κίνημα κατά της Wall Street).

Καλά Χριστούγεννα και η Ανάστασή δεν θα αργήσει …